Među brojnim takmičenjima između Srba i Hrvata, trenutno je najagilnije ono u antikomunizmu. Vrlo je teško odrediti čiji antikomunizam je ekstremniji. Donosimo “najbolje” momente iz srpske proizvodnje.
Ukoliko u internet pretraživač unesete odrednicu “kako su komunisti uništili Srbiju”, dobićete uvid u stotine linkova na stranice sa kojih vam neumorni pregaoci za nacionalnu stvar objašnjavaju na koje je sve načine Srbiju uništavala ova grupa bezbožnika. Tako se može saznati da su komunisti uništili državu srpskog naroda – tako što su od nje odvojili svete srpske zemlje, Crnu Goru i Makedoniju, te od Vojvodine i Kosova napravili autonomne pokrajine. Komunisti su razorili i srpsku privredu tako što su “uporno punili fabričke hale, a praznili sela”. Uništavanje srpskog seljaka bio je podlo osmišljen projekat, jer su bezbožnici u srpskom seljaku-domaćinu videli najljućeg ideološkog neprijatelja. Tito i komunisti su se koristili vradžbinama i ostalim đavoljim rabotama, pa su nam tako u korenu isekli pamćenje. Kako kaže autor teze o komunistima kao majstorima za sabotažu mnemotehnike, automobilom u kom je ubijen kralj Aleksandar u Marseju nakon 1945. se razvozilo smeće.
Jugoslaviju, a sa njom i Srbe, uništio je Tito, a ne Milošević. Ovaj Hrvat je 40 godina upravljao Jugoslavijom u kojoj je Srbija imala potpuno marginalnu ulogu. Jer, dabome, njom je upravljao Hrvat. Seme ove satanske namere komunisti su posejali još 1928. godine na famoznom četvrtom kongresu KPJ u Drezdenu. Kako svaki pravi Srbin zna, teška sudbina srpskog naroda određena je upravo na Drezdenskom kongresu. Tamo je pogana komunistička bagra “postavila temelje budućih nacija, zametnula embrione budućih naroda koji će nastati iz srpskog bića i živeti na patološkoj mržnji prema Srbima”. Tito i njegova satanistička banda iz šume uništili su čak i duh naroda! Ovu metafizičku kategoriju komunisti su podvrgli svojim prljavim radnjama tako što su se “dosetili da sve izjednače po bilo koju cenu”. Kako veli nepotpisani autoritet za pitanja duha, “to je bila savršena prilika za one ljude sa dna socijalne lestvice da se proguraju i izlaktaju do samog vrha”. Tako su pokvareni komunisti narušili prirodni poredak tradicionalnog srpskog društva i pružili priliku svakom da zauzme onaj socijalni status koji odražava pojedinačno uloženi trud i napor, a ne poreklo stečeno rođenjem. Podlo!
Misaoni poluproizvodi
Nekad se znao red. Sve dok nisu došli bezbožnici koji nisu marili za organsku srpsku zajednicu koja se najkraće izražavala krilaticom “Bog na nebu, kralj na zemlji”. Opšte je poznato da komunisti i dalje vladaju Srbijom. Tome najbolje svedoči činjenica da je deda Ane Brnabić, šta drugo nego Hrvat, bio partizan. Naime, on je u Beograd doveden jer komunisti nisu imali dovoljno kadrova među Srbima. Zato što su Srbi masovno odbacivali komunizam.
Ređanje teza o komunistima kao uništiteljima Srbije i Srba koje preplavljuju medijski glavni tok u današnjoj Srbiji verovatno bi moglo da naraste do formata ozbiljne knjige. Ovo bi bio vrlo zabavan način prekraćivanja intelektualne dokolice kada bi sa uma smetnuli da ova vrsta toksične desničarske propagande ne usmerava ovdašnje javno mnenje praktično od Titove smrti 1980. godine. Smrt faktičkog i simboličkog lidera jugoslovenskog komunizma bila je neka vrsta “zelenog svetla” za ideološke naslednike društvenih struktura poraženih u Drugom svetskom ratu da krenu u obračun sa modernizacijskim projektom koji je predvodila KP Jugoslavije. Samo ukoliko iz ove vizure posmatramo silu antikomunističke propagande na prostoru bivše Jugoslavije, možemo razumeti sve protivrečnosti i idiotizme sadržane u njoj. Proizvođači ovih ideoloških splačina najčešće su potpuno kontradiktorni. Međutim, privilegija medijske sveprisutnosti koja proizlazi iz činjenice da zastupaju interese nove ekonomsko-političke elite stvorene na zgarištu socijalističke Jugoslavije i pljački društvene imovine obezbeđuje im mogućnost permanentnog bombardovanja javnosti misaonim poluproizvodima.
Tako na stranicama Večernjih novosti, najstarijeg desničarskog tabloida zaduženog uglavnom za rehabilitaciju četništva i najopskurniju nacionalističku propagandu, možemo pronaći izveštaj sa naučnog skupa “Tito i mi” održanog 2013. godine u Beogradu. Sam naslov teksta veli da su učesnici uvaženog skupa zaključili da je “Kominterna majka Evropske unije”. Reprodukujući sve mitove antikomunističke propagande, učesnici skupa su ukazali i na rezolucije Evropske unije o totalitarnom karakteru komunističke ideologije posebno ukazavši na preporuku Parlamentarne skupštine Saveta Evrope za krivičnim gonjenjem svakog ko je počinio zločin u doba komunizma. Legitimišući vlastiti antikomunizam antikomunističkim karakterom Evropske unije, učesnici uvaženog skupa su izgleda zaboravili vlastitu premisu po kojoj su komunisti osnovali Evropsku uniju.
Prle i Tihi – četnici
Jedan od najčešćih obrazaca ovdašnje antikomunističke propagande je i onaj prema kom su jugoslovenski partizani svojom nerazumnom taktikom oružanog otpora okupatoru izložili ceo srpski narod opasnosti od fašističke represije. Titovi partizani su ugrozili “biološku supstancu srpskog nacionalnog bića”, dok su je četnici (sve češće i ljotićevci) čuvali svojom mudrom taktikom saradnje s okupatorom i čekanjem povoljnog trenutka za pružanje otpora. Tvrdnja da je nepatriotski pružati otpor okupatoru vlastite zemlje koja najbolje oslikava podaničku i slugeranjsku svest ovdašnjih nacionalista ne može se dugo održavati. Tako su se ovdašnji prodavci ideološke magle odlučili za promenu taktike – ubediti javnost da su partizanske borbe zapravo vodili četnici. Kako ovdašnji medijski javni servis nije u stanju da kreira iole čestite televizijske sadržaje koji bi bili gledani, uobičajena je pojava da se u nedogled repriziraju serije iz vremena Jugoslavije. Jedna od njih je i serija “Otpisani” koja opisuju otpor partizanskih ilegalaca u okupiranom Beogradu. Iako je produkt mitologizovane i u velikoj meri izmaštane slike partizanske borbe u srpskoj prestonici, na ovoj seriji odrastaju generacije mladih u Srbiji. No, ako ste seriju gledali i do sad mislili da znate kom su pokretu u Drugom svetskom ratu pripadali Prle i Tihi, prevarili ste se. Udruženim istraživačkim poduhvatom tabloida Telegraf i Samardžić Miloslava, nedvosmisleno je utvrđeno da su “Otpisani” zapravo bili četnici.
Među metodama antikomunističke propagande, naposletku vredi navesti i najaktuelniji trend – romantizovanje i idealizaciju Kraljevine Jugoslavije. Ovo je posebno uočljivo u ovdašnjoj kinematografiji, odnosno novim filmovima i serijama. Tako se kreira ideal poželjnog društva kakvo je postojalo pre dolaska komunista na vlast. Zaista, ta je državna tvorevina po mnogo čemu ličila na današnju Srbiju. Dominantno poljoprivredna i ruralna, sa industrijom u zametku koja je na kraju njenog postojanja činila manje od 20% ukupnog nacionalnog dohotka, privreda Kraljevine se može uporediti sa temeljno deindustrijalizovanom savremenom Srbijom. Kao nekadašnja kraljevina, i današnja Srbija uzima kredite i zajmove kako bi finansirala državni aparat, umesto da razvija infrastrukturu i industriju. Opet je Srbija zemlja nepismenosti u kojoj vlada konzervativizam i nazadnjaštvo u simfoniji crkve i države. Baš kao Kraljevina Jugoslavija, Srbija je ponovo moneta za potkusurivanje globalnih sila. Njena suverenost i danas puno više zavisi od činovnika međunarodnih finansijskih institucija, nego od volje njenog naroda. Toj i takvoj Srbiji je emancipatorski projekat komunističkog prosvetiteljstva zaista totalni antipod. Zato ga se mora stalno blatiti.